چرا باید از فرزندمان جلوتر باشیم؟

به گزارش مجله خزرکوه، روان شناس کودک و نوجوان گفت: والدین باید چند قدم از فرزند خود جلوتر باشند. باید فکر کنیم همه جور اتفاقی برای نوجوان ما ممکن است بیفتد؛ مگر اینکه خلاف آن ثابت گردد.

چرا باید از فرزندمان جلوتر باشیم؟

به گزارش گروه اجتماعی خبرنگاران، فاطمه سادات رازقی، روانشناس کودک و نوجوان در برنامه صبح پارسی شبکه جام جم، گفت: در دوره نوجوانی که دوره پر فشار و پراسترسی برای فرد و خانواده اش است. نوجوان برزخ بین کودکی و بزرگسالی است.

وی ادامه داد: نوجوانان تفکر انتقادی شدیدی پیدا می نمایند و به همه چیز هایی که به راحتی قبول می نماید نه می گوید و یک چرا برای آن عمل می سازد. این موضوع هم باعث می گردد نوجوان خودش را با چالش روبرو کند و راه چاره هایی را برای پاسخ به سوالات حیاتی ذهنش بیابد و هم باعث می گردد احساس بیگانگی با فضایی که در آن رشد می نماید داشته باشد؛ به عبارتی همان چیزی که باعث ساختن شخصیتش می گردد می تواند باعث آزار و اذیتش گردد.

این روانشناس کودک و نوجوان توضیح داد: مشکل دیگر این است که بیش از مقدار به سمت گروه هم سالان گرایش می یابد و پذیرش اطلاعات از این گروه نسبت به والدین و مشاوران و معلمان برایشان اولویت دارد و احساس می نمایند که هیچ محیطی به مقدار گروه هم سالان پذیرنده آن ها نیست؛ مسئله از آن جایی آغاز می گردد که اعضای یک گروه به هم راه چاره های نامناسبی ارائه می دهند و باهم اطلاعات نادرستی را به اشتراک می گذارند که چالش هایی را ایجاد می نماید و اگر درست مدیریت نگردد می تواند مسائل بزرگ تری را در پی داشته باشد.

رازقی اضافه کرد: افسانه پنداری شخصی از دیگر مسائلی است که برای نوجوان رخ می دهد. نوجوان فکر می نماید برایش هیچ اتفاقی نمی افتد و احساس می نماید اگر کسی معتاد شده است، چون جنم و جربزه اش را نداشته است و اگر او به این جهت قدم بگذارد برایش اتفاقی رخ نمی دهد.

وی گفت: دست به رفتار های پرخطر می زند و کار هایی می نماید که اگر ده سال بزرگ تر باشد می فهمد که این رفتار خطر و پیامد منفی دارد، اما در دوران نوجوانی این ریسک پذیری را دارد، چون احساس می نماید برایش اتفاق خاصی رخ نمی دهد.

رازقی بیان نمود:اعتیاد، بزهکاری و ترک تحصیل زیر مجموعه مسائل اساسی مذکور است که برای نوجوان رخ می دهد.

وی درباره تاثیر رفتار های خانواده بر بروز مسائل در دوره نوجوانی، ادامه داد: در خانواده نقش مقطعی ندارد که بعد از بروز مشکل، به فکر راه چاره آن باشد بلکه نقش خانواده فرایندی است؛ یعنی از بدو تولد نقش دارد تا زمانی که این فرد هویت مستقل می یابد.

رازقی متذکر شد: نوجوانان خیلی زودتر از آنچه تصور می گردد از کنترل والدین خارج می شوند و منبع موثقشان دیگر فقط والدین نیستند و بچه ها از منابع دیگر آغاز به کسب اطلاعات می نمایند و والد باید مدت زمان محدودش را قدر بداند.

این روانشناس گفت: تا قبل از 7 سالگی کودک خانواده باید ویژگی هایی را درون خودش ایجاد کند که از بروز مسائل در دوره نوجوانی اش جلوگیری گردد. اول از همه از اعتمادش به راحتی خرج نکند و خودش را در معرض بی اعتمادی قرار ندهد، بروز رفتار های تربیتی غیرقابل پیش بینی از سوی والد در کودک احساس بی اعتمادی دارد.

وی ابراز داشت: این بی اعتمادی در دوران کودکی شاید آسیب چندانی نداشته باشد، اما در دوره نوجوانی والد را آنقدر در ذهنش به دوردست پرت می نماید که دیگر به هیچ عنوان تحت کنترل نبوده و پاسخی که به تفکر انتقادی او می دهد قابل پذیرش نیست.

رازقی عنوان نمود: دومین موضوع این است که والد باید چند قدم از فرزند خود جلوتر باشد. اینکه پدر و مادر ها می گویند ما فکر نمی کردیم برای کودک ما این اتفاق بیفتد و خوش بینی که دارند مضر است. اتفاقا باید فکر کنیم همه جور اتفاقی برای نوجوان ما ممکن است بیفتد؛ مگر اینکه خلاف آن ثابت گردد.

منبع: خبرگزاری دانشجو
انتشار: 28 آذر 1400 بروزرسانی: 28 آذر 1400 گردآورنده: khazarkooh.ir شناسه مطلب: 1440

به "چرا باید از فرزندمان جلوتر باشیم؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "چرا باید از فرزندمان جلوتر باشیم؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید