دوستان شهیدم را در کوچه پس کوچه های آبادان می بینم، دیواری خاطره انگیزتر از برلین - مجله خزرکوه

با قیمت تور مسافرتی آلمان از دیدنی ترین کشور اروپایی بازدید کنید و از شهرهای برلین، هانوفرو، فرانکفورت و مونیخ دیدن کنید.

وی در ادامه اضافه کرد: در روزهای پس از جنگ زمانی که در کوچه پس کوچه های زادگاهم آبادان قدم می زدم، یاد دوستان و هم دوره ای هایم افتادم که شهید شده بودند و یادآوری آنچه بر زادگاهم گذشته بود بسیار دردناک بود.

این فیلمساز سینمای ایران در ادامه صحبت های خود با بیان خاطراتی از حضورش در آبادان قبل از جنگ گفت: پالایشگاه آبادان دیوار بلندی داشت که به عنوان عابر پیاده نمی توانستیم آن سوی دیوار را ببینیم و این دیوار برای من همیشه پر از رمز و راز بود. اما همین دیوار پس از جنگ بر اثر اصابت گلوله به حالت فروپاشی درآمده بودو در آن جای هزاران گلوله دیده می شد. زمانی که با این صحنه روبرو شدم احساس کردم همه خاطراتم از آبادان فرو ریخته است.

به گفته وی، معمولا در حوادث بزرگ به ویژه جنگ ها یک چیزهایی به عنوان یادبود نگهداری می گردد که آن دیوار با هزار گلوله ای که در هر متر مربع آن خورده بود می توانست به عنوان یادبود نگهداری گردد اما این دیوار در سال های اخیر به یک دیوار آجری تبدیل شده است.

وی در ادامه اضافه کرد: از همین رو تصمیم گرفتم با این دیوار کار بزرگی انجام دهم که پاسخی بر ظلم وارد شده بر مردم ایران به خصوص همشهریانم باشد. فضا و رنگ های به جا مانده از دوران جنگ در آبادان فضای عجیبی بود که این فضا تنها با دوربین عکاسی به نمایش گذاشته می شد.

تقوایی با اشاره به اینکه غیر از عکاسی از این دیوار از نخلستان های سوخته نیز عکس گرفته است، اعلام کرد: علاوه بر عکس هایی که از دیوار پالایشگاه گرفته ام مجموعه ای عکس از نخل های سوخته هم دارم. البته کارم درباره آبادان و شرایط جنگی آن همچنان ادامه دارد و هنوز هم در حال عکاسی هستم.

کارگردان چای تلخ از سالن سینما نفت آبادان یاد کرد و شرح داد: از دوران نوجوانی که شیفته سینما شدم دوست داشتم فیلمی بسازم که در این سالن به نمایش درآید. این سالن در آن موقع یکی از بهترین سالن های جهان بود. نظم و ترتیبی که در این سالن وجود داشت بی نظیر بود.

این عکاس در ادامه متذکر شد: یکی از اهداف بزرگ برای تصویر کردن آن روزها این بود که از آبادان شهری که به عنوان زادگاهم می شناختم یادگاری به جا بگذارم. در واقع آنچه من در دیوار پالایشگاه آبادان دیدم هیچ اروپایی بر دیوار برلین ندیده بود.

تقوایی در سرانجام متذکر شد: از مجموعه آنچه از آبادان پس از جنگ عکاسی کردم مجموعه ای به نام نمایشگاه عکس آماده کردم که دوست دارم همه آن را به موزه شهر آبادان تقدیم کنم. نسل ما بود و جنگ را دید ولی بچه های ما چه تجربه ای خواهند اندوخت؟ من در بیوگرافی ام گفته ام که ایران را دوست دارم برای اینکه سرزمین من است. عاشق آبادان هستم برای اینکه زادگاه من است.