فیلم دالاس بایرز کلاب و مبارزه بیماران برای دسترسی به داروها

به گزارش مجله خزرکوه، فیلم دالاس بایرز کلاب بر اساس داستان واقعی ران وودروف، مردی که در دهه 1980 به HIV مبتلا شد و برای دسترسی به داروهای نجات بخش با سیستم بهداشتی آمریکا جنگید، ساخته شده است. این فیلم نشان می دهد که چگونه بیمارانی که از ایدز رنج می بردند، به علت سیاست های سختگیرانه دولت و شرکت های داروسازی، به داروهای مؤثر دسترسی نداشتند. دالاس بایرز کلاب داستان مقاومت و نوآوری در زمانی است که اطلاعات درباره ویروس HIV محدود بود و بیماران با تبعیض اجتماعی و پزشکی روبرو بودند. درست مانند بسیاری از داروهای تاریخ، داروهای مورد احتیاج بیماران ایدز نیز ابتدا با موانع قانونی و تجاری روبرو شدند. فیلم به چالش های قوانین FDA و سخت گیری های مربوط به مصوبات دارویی پرداخته و نشان می دهد که چگونه بعضی بیماران مجبور شدند راه های جایگزین را پیدا نمایند. مبارزه برای دسترسی به دارو موضوعی است که در تاریخ پزشکی بارها تکرار شده است، از پنی سیلین گرفته تا آسپرین و داروهای HIV. دالاس بایرز کلاب نه تنها یک فیلم درام تحسین شده است، بلکه بازتابی از واقعیت هایی است که در سیستم های پزشکی و دارویی سراسر دنیا وجود دارد. این فیلم به ما یادآوری می نماید که سیاست و تجارت، گاهی سرنوشت بیماران را مشخص می نماید، نه علم و پزشکی.

فیلم دالاس بایرز کلاب و مبارزه بیماران برای دسترسی به داروها

1- داستان فیلم بر اساس زندگی واقعی ران وودروف ساخته شده است

فیلم دالاس بایرز کلاب داستان واقعی ران وودروف (Ron Woodroof)، یک برق کار اهل تگزاس را روایت می نماید که در سال 1985 متوجه شد به HIV مبتلا شده است. پزشکان به او گفتند که تنها 30 روز فرصت زندگی دارد، اما او تسلیم نشد و تصمیم گرفت راهی برای نجات خود پیدا کند. در آن موقع، تنها داروی تأییدشده به وسیله FDA برای HIV داروی AZT بود که دوزهای بالا از آن باعث آسیب شدید به بیماران می شد. ران که از اثرات مخرب این دارو مطلع شده بود، در پی گزینه های جایگزین رفت و به وسیله سفر به مکزیک و سایر کشورها، به داروهایی دست یافت که در آمریکا مجاز نبودند. او سپس یک شبکه توزیع غیررسمی ایجاد کرد که به آن کلوب خریداران دالاس (Dallas Buyers Club) می گفتند و بیماران HIV می توانستند با پرداخت عضویت ماهانه، به این داروهای غیررسمی دسترسی پیدا نمایند. فعالیت او اگرچه غیرقانونی بود، اما جان بسیاری از بیماران را نجات داد و باعث شد بحث های مهمی در خصوص قوانین دارویی و نقش سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) مطرح گردد. ران وودروف برخلاف پیش بینی پزشکان، بیش از هفت سال زنده ماند و یکی از چهره های تأثیرگذار در جنبش بیماران HIV شد.

2- متیو مک کانهی و جرد لتو برای این فیلم وزن زیادی کم کردند

برای ایفای نقش ران وودروف، متیو مک کانهی (Matthew McConaughey) حدود 23 کیلوگرم وزن کم کرد تا ظاهر یک بیمار مبتلا به ایدز را به درستی نمایش دهد. او با یک رژیم غذایی سختگیرانه، وزن خود را به 50 کیلوگرم کاهش داد و این تغییر فیزیکی یکی از عوامل اصلی موفقیت او در نقش آفرینی شد. علاوه بر مک کانهی، جرد لتو (Jared Leto) که نقش رایون (Rayon)، یک بیمار HIV و دگرجنس گرا را بازی می کرد، نیز بیش از 13 کیلوگرم وزن کم کرد. تغییرات ظاهری شدید این دو بازیگر باعث شد که عملکردشان در فیلم به شدت مورد تحسین منتقدان قرار گیرد. متیو مک کانهی برای این نقش، جایزه اسکار برترین بازیگر مرد را دریافت کرد و جرد لتو نیز اسکار برترین بازیگر نقش مکمل مرد را از آن خود کرد. این دو بازیگر با کوشش هایشان، شخصیت های واقعی را با تمام جزئیات و درد و رنج هایشان به نمایش گذاشتند و باعث شدند که مخاطبان بتوانند شرایط بیماران آن دوران را بهتر درک نمایند.

3- این فیلم باعث شد توجه جهانی به قوانین سختگیرانه FDA جلب گردد

یکی از مهم ترین تأثیرات دالاس بایرز کلاب این بود که توجه رسانه ها و مردم را به مسائل قوانین دارویی در ایالات متحده جلب کرد. در دهه 1980، سازمان FDA به شدت در برابر تصویب داروهای تازه برای HIV مقاومت می کرد و همین مسئله باعث شد که بیماران مجبور شوند داروهای غیررسمی را از بازارهای سیاه و کشورهای دیگر تهیه نمایند. این فیلم نشان داد که چگونه سیاست های دولتی می توانند باعث مرگ و رنج هزاران بیمار شوند، در حالی که گزینه های درمانی مؤثری وجود دارد. پس از اکران فیلم، بحث های گسترده ای در رسانه ها و محافل علمی درباره قوانین سختگیرانه FDA و تأثیر آن ها بر بیماران مبتلا به بیماری های کشنده شروع شد. بعضی از محققان و پزشکان معتقدند که این فیلم به تغییر نگرش عمومی نسبت به حق بیماران برای انتخاب درمان های جایگزین یاری نموده است. امروزه، قوانین بسیاری در حوزه داروهای آزمایشی تغییر نموده اند تا بیماران مبتلا به بیماری های کشنده، بتوانند به درمان های تازه دسترسی سریع تری داشته باشند.

4- فیلم دالاس بایرز کلاب با بودجه کم اما موفقیت بزرگ ساخته شد

دالاس بایرز کلاب با بودجه ای تنها 5 میلیون دلار ساخته شد، مبلغی که برای یک فیلم هالیوودی بسیار ناچیز است. به علت محدودیت بودجه، فیلم با کمترین تجهیزات ممکن فیلم برداری شد و تیم فراوری از نور طبیعی و فضاهای واقعی به جای استودیوهای گران قیمت استفاده کرد. حتی بازیگران و عوامل فیلم دستمزدهای پایینی دریافت کردند تا پروژه امکان پذیر گردد. کارگردان ژان-مارک ولی (Jean-Marc Vallée) تصمیم گرفت که از نورپردازی مصنوعی استفاده نکند تا فیلم حس مستندگونه و طبیعی تری داشته باشد. با وجود بودجه محدود، فیلم به یک موفقیت تجاری و هنری بزرگ تبدیل شد و بیش از 55 میلیون دلار در گیشه فروش داشت. منتقدان نیز به شدت از داستان، بازی ها و کارگردانی آن تمجید کردند. این فیلم نامزد 6 جایزه اسکار شد و توانست 3 جایزه از جمله برترین بازیگر مرد و برترین بازیگر نقش مکمل را به دست آورد. برخلاف بسیاری از فیلم های پرهزینه که شکست می خورند، دالاس بایرز کلاب نشان داد که یک داستان قوی و بازیگران متعهد می توانند بدون جلوه های ویژه و بودجه کلان، تأثیر عمیقی بر مخاطبان بگذارند.

5- نقش شخصیت رایون در فیلم کاملاً تخیلی بود

جرد لتو (Jared Leto) در نقش رایون (Rayon)، یک فرد دگرجنس گرا و مبتلا به HIV، بازی کرد و توانست جایزه اسکار برترین بازیگر نقش مکمل را کسب کند. اما برخلاف شخصیت ران وودروف (Ron Woodroof) که بر اساس یک فرد واقعی ساخته شده بود، شخصیت رایون کاملاً تخیلی است و در دنیای واقعی وجود نداشت. نویسندگان فیلم این شخصیت را اضافه کردند تا داستان ابعاد عمیق تری پیدا کند و تأثیر بیماری ایدز بر گروه های مختلف اجتماعی نمایش داده گردد. شخصیت رایون به گونه ای طراحی شد که تضاد شخصیتی او با ران، به رشد و تغییر شخصیت ران یاری کند. در ابتدا، ران که یک فرد همجنس گراهراس و تبعیض گر بود، با رایون به شدت بدرفتاری می کرد. اما در طول فیلم، رابطه آن ها تغییر می نماید و ران یاد می گیرد که فراتر از کلیشه های اجتماعی فکر کند. جرد لتو برای ایفای این نقش، خود را کاملاً در دنیای رایون غرق کرد و حتی هنگام فیلم برداری در قالب شخصیت باقی می ماند. او بعلاوه برای طبیعی تر کردن ظاهرش، لباس های زنانه می پوشید و رفتارهای شخصیتی رایون را با دقت مطالعه کرد. این نقش یکی از تأثیرگذارترین اجراهای کارنامه جرد لتو محسوب می گردد.

6- متیو مک کانهی حتی با وجود مسائل مالی، فیلم را رها نکرد

در دوران پیش فراوری فیلم، سرمایه گذاران چندین بار از پروژه کنار کشیدند و بسیاری از شرکت های فیلم سازی حاضر به حمایت از آن نبودند. علت اصلی، موضوع حساس فیلم بود که شامل ایدز، فساد دارویی و تبعیض اجتماعی می شد، مسائلی که برای بسیاری از استودیوهای بزرگ، موضوعاتی تجاری و سودآور محسوب نمی شدند. به همین علت، کارگردان و عوامل فیلم چندین بار مجبور شدند که فیلم نامه را بازنویسی نمایند تا بتوانند نظر سرمایه گذاران را جلب نمایند. با این حال، متیو مک کانهی که از همان ابتدا به این پروژه علاقه مند شده بود، تصمیم گرفت که هر طور شده در فیلم حضور داشته باشد. او حتی به کاهش دستمزد خود و حذف بعضی امکانات رفاهی در طول فیلم برداری رضایت داد. مک کانهی می دانست که این نقش می تواند زندگی حرفه ای اش را متحول کند، زیرا در آن موقع او بیشتر به خاطر بازی در فیلم های کمدی-رمانتیک شناخته می شد و این فیلم فرصتی برای اثبات توانایی هایش بود. در نهایت، تصمیم او درست بود، زیرا نقش ران وودروف جایگاه او را در میان برترین بازیگران هالیوود تثبیت کرد و او را از یک بازیگر فیلم های تجاری به یک بازیگر تحسین شده درام تبدیل کرد.

7- فیلم بدون اجازه از خانواده ران وودروف ساخته شد

خانواده ران وودروف، شخصیت اصلی فیلم، تا مدت ها نمی دانستند که فیلمی بر اساس زندگی او در حال ساخته شدن است. تهیه نمایندگان فیلم هیچ تماسی با آن ها نگرفتند و هیچ حقی برای نظارت بر فیلم نامه یا روند فراوری نداشتند. وقتی فیلم اکران شد، خانواده ران از تماشا آن شوکه شدند. آن ها معتقد بودند که تصویر ران وودروف در فیلم بیش از حد اغراق آمیز شده است. یکی از بزرگ ترین اختلافات این بود که فیلم ران را در ابتدا به شدت همجنس گراهراس و نژادپرست نشان می دهد، در حالی که خانواده او ادعا می کردند که چنین نبوده است. بعلاوه بعضی از وقایع فیلم، مانند مبارزات حقوقی او با FDA، کمی تغییر داده شدند تا فیلم نامه دراماتیک تر و تأثیرگذارتر گردد. با این حال، پس از موفقیت فیلم، خانواده ران وودروف پذیرفتند که این فیلم توانسته است توجه جهانی را به مسائل بیماران HIV و فساد دارویی جلب کند، که همان هدف اصلی ران در دوران بیماری اش بود.

8- جرد لتو در طول فیلم برداری، هرگز از شخصیت خود خارج نشد

جرد لتو که برای بازی در نقش رایون جایزه اسکار را کسب کرد، در تمام مدت فیلم برداری، حتی خارج از صحنه ها نیز در قالب شخصیت باقی می ماند. او از تکنیک بازیگری متد (Method Acting) استفاده کرد که در آن بازیگر کاملاً در نقش خود غرق می گردد و حتی در زندگی روزمره اش نیز همان طور رفتار می نماید. جرد لتو با لباس های شخصیت رایون در پشت صحنه حضور داشت و از نام رایون برای خود استفاده می کرد. او بعلاوه در تمام طول فراوری فیلم، از آرایش و ظاهر رایون استفاده کرد و حتی هنگام رفتن به جلسات تمرین و خواندن فیلم نامه، نقش خود را حفظ می کرد. بعضی از هم بازی هایش در فیلم حتی ادعا کردند که هرگز جرد لتو را به شکل واقعی خودش نتماشاد و فقط با شخصیت رایون در تعامل بودند. این تعهد بی نظیر به نقش باعث شد که اجرای او یکی از به یادماندنی ترین اجراهای هالیوود در آن سال ها گردد. منتقدان و مخاطبان تحت تأثیر تغییر فیزیکی و احساسی او قرار گرفتند و اجرای او را یکی از واقع گرایانه ترین نقش های مربوط به بیماران HIV در سینما دانستند.

منبع: یک پزشک
انتشار: 16 بهمن 1403 بروزرسانی: 16 بهمن 1403 گردآورنده: khazarkooh.ir شناسه مطلب: 1949

به "فیلم دالاس بایرز کلاب و مبارزه بیماران برای دسترسی به داروها" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "فیلم دالاس بایرز کلاب و مبارزه بیماران برای دسترسی به داروها"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید