ارتباط یک ویروس معمولی با بیماری ام اس - مجله خزرکوه

به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، هرچند پیش تر نیز مطالعاتی در این خصوص اجرا شده و یافته های مشابهی از آن ها حاصل شده، اما آزمایشات اخیر تا حد بیشتری ارتباط این ویروس با بیماری ام اس را آشکار ساخته و این آزمایشات می تواند مسیر های تازه ای را برای شناسایی شیوه های درمانی نو این بیماریِ کشنده بگشاید.

بنابر مطالعات اخیر، پاسخ ایمنی بدن به یک ویروس معمولی موسوم به اپشتین بار (EBV) که معمولا بی خطر است و امکان ابتلا به آن از همان دوران کودکی وجود دارد، ممکن است درست عمل نکند و به اشتباه، یک پروتئین مهم در مغز و نخاع را هدف قرار دهد.

دکتر اولیویا توماس از موسسه کارولینسکای سوئد و نویسنده ارشد این مقاله، گفت: ام اس، بیماری بسیار پیچیده ای است، اما مطالعه ما قطعه مهمی از این پازل را که شرح علت ابتلای بعضی افراد به این بیماری است، ارائه می دهد.

وی اضافه کرد: یافته های ما نشان می دهد آنتی بادی های خاصی که با ویروس اپشتین بار مبارزه می نمایند، ممکن است به اشتباه مغز و نخاع را هدف قرار دهند و به آن ها آسیب برسانند.

کشف این موضوع به توسعه درمان هایی برای محافظت از سیستم عصبی مرکزی در برابر آسیب های احتمالی ناشی از سیستم ایمنی یاری می نماید. درمان های فعلی در کاهش تکرار علائم ام اس موثرند، اما هیچ کدام قادر نیستند جلو پیشروی این بیماری را بگیرند.

این پیشرفت در پی یک مطالعه برجسته 20 ساله روی 10 میلیون نفر از اعضای نیروی مسلح ایالات متحده آمریکا که سال گذشته منتشر شده، حاصل شد و شواهدی قاطع ارائه داد که ثابت می نماید ویروس اپشتین بار به بروز ام اس منجر می گردد. بعلاوه نشان می دهد که افراد مبتلا به اپشتین بار 32 برابر بیشتر در معرض ابتلا به ام اس هستند.

توماس گفت: حالا می دانیم که این ویروس پیش نیازی برای ابتلا به ام اس است؛ فرد پیش از آلودگی به اپشتین بار به ام اس مبتلا نمی گردد. از منظر همه گیرشناختی، کاملا متقاعد شده ایم که این ویروس یکی از عوامل اصلی است، اما از سازوکار آن هنوز مطمئن نیستیم.

اپشتین بار، یکی از شایع ترین ویروس ها در انسان است. بیش از 90 درصد جمعیت دنیا به این ویروس مبتلا شده اند. بیشتر مردم پس از ابتلا، فقط علائم سرماخوردگی خفیف دارند. این ویروس بعد از بهبود، به صورت نهفته در بدن باقی می ماند و آنتی بادی ها آن را سرکوب می نمایند. اما این مطالعه نشان می دهد که همین آنتی بادی ها ممکن است در بروز ام اس در بعضی افراد نقش داشته باشد.

طبق یافته های اخیر، آنتی بادی هایی که به پروتئینی خاص در ویروس اپشتین بار تحت عنوان ئی بی ان ای 1 (EBNA 1) متصل می شوند می توانند به پروتئینی بسیار مشابه به آن در مغز و نخاع به نام سی آروای ای بی (CRYAB) نیز متصل شوند و این درحالیست که این پروتئین در محافظت در برابر آثار التهاب، نقش مهمی ایفا می نماید.

اگر آنتی بادی ها سی آروای ای بی را از بین ببرند، باعث آسیب دیدگی سیستم عصبی می گردد و به بروز علائم شدید در بیماران ام اس از جمله مسائل تعادل، تحرک و خستگی می انجامد.

با این حال هنوز این نکته معین نیست که چرا بعضی افراد سالم این آنتی بادی ها را دارند بی آنکه روی آن ها تاثیر مخربی داشته باشد. یک احتمال این است که آنتی بادی ها فقط در خون این افراد وجود دارد، اما در بیماران ام اس این آنتی بادی ها از سد خونی مغز عبور نموده اند.