علائم و نشانه های کمبود پروتئین - مجله خزرکوه

پروتئین یک عنصر درشت مغذی پیچیده است که در بعضی غذاها مانند محصولات حیوانی و حبوبات یافت می گردد. در ابتدایی ترین شکل، پروتئین رشته ای از اسیدهای آمینه است که باعث ایجاد عناصر سازنده در قسمت های فیزیکی بدن از جمله عضلات، استخوان ها، پوست، مو، ناخن ها و اندام ها می گردد.

کمبود پروتئین، که هیپوپروتئینمی نیز نامیده می گردد، معمولاً با مصرف کم پروتئین در خون مرتبط است. این شرایط حدود 1 میلیارد نفر را در سراسر دنیا درگیر می نماید.

کمبود پروتئین می تواند طیف وسیعی از علائم را ایجاد کند، که بسته به شدت کمبود ممکن است متفاوت باشد.

در موارد خفیف کمبود پروتئین دارای علایم زیر است:

هنگامی که بدن سعی در تحریک دریافت پروتئین دارد اشتهای بیشتری به پروتئین افزایش می یابد

ضعف

خستگی

علائم یک مورد متوسط کمبود پروتئین عبارتند از:

تحلیل رفتن عضلات که به آن آتروفی عضله نیز گفته می گردد

کم پشتی موها

ناخن های شنماینده

پوسته پوسته شدن

کمبود شدید پروتئین می تواند باعث مسائل جدی در سلامتی گردد، مانند:

نفخ معده

نارسایی کبد

پوستی که شکافته می گردد

رشد کوتاه مدت

استخوان های متخلخل ضعیف و نازک

کمبود پروتئین معمولاً با سو تغذیه و مصرف ناکافی پروتئین در ارتباط است. کمبود پروتئین همچنین می تواند با یک بیماری زمینه ای مرتبط باشد، مانند سلیاک یا بیماری کرون که می تواند در جذب مواد مغذی تداخل ایجاد کند.

میزان پروتئین مورد احتیاج به سن، سلامتی و سطح فعالیت شخص بستگی دارد. بعضی از افراد - مانند ورزشکاران - ممکن است به پروتئین بیشتری احتیاج داشته باشند. یک متخصص تغذیه ثبت شده می تواند به شما یاری کند تا میزان پروتئین مورد احتیاج خود را بر اساس سبک زندگی منحصر به فرد و سابقه سلامتی خود مشخص کنید.

کسانی که بیشتر در معرض کمبود پروتئین هستند عبارتند از:

بزرگسالان بالای 70 سال

گیاهخواران

با این حال، افرادی که محصولات حیوانی مصرف نمی نمایند، هنوز هم می توانند پروتئین کافی را از منابع گیاهی دریافت نمایند. یک مطالعه مقایسه ای 2013 در خصوص مشخصات مغذی گیاه خواران و گوشت خواران نشان داد که افراد خوراکی گیاهی پروتئین زیادی از غذاهای گیاهی مانند عدس و لوبیا دریافت می نمایند. در آن مطالعه، گیاهخواران به اندازه نیمه گیاهخواران یا گیاهخوارانی که تخم مرغ و محصولات لبنی می خورند پروتئین دریافت کردند.

تا زمانی که آگاهانه پروتئین کافی از منابع گیاهی دریافت می کنید، در معرض خطر کمبود پروتئین نخواهید بود.

اگر علائم کمبود پروتئین مانند خستگی غیرقابل شرح یا تغییر در مو، پوست و ناخن های خود را مشاهده کردید، باید به پزشکی مراجعه کنید که آزمایش پروتئین پلاسما را برای تأیید کمبود پروتئین و رد سایر علل انجام دهد.

کمبود پروتئین معمولاً با افزایش مصرف روزانه پروتئین یا درمان یک اختلال اساسی درمان می گردد. یک فرد بالغ سالم به طور کلی می تواند حداکثر 2 گرم در کیلوگرم پروتئین در روز مصرف کند.

مواد غذایی حاوی پروتئین شامل موارد زیر است:

آجیل و دانه هایی مانند بادام، پسته، بادام هندی، و دانه های کتان

حبوبات، مانند عدس و لوبیا

تخم مرغ

غذاهای دریایی، مانند ماهی یا میگو

مرغ یا بوقلمون

محصولات لبنی، مانند ماست یونانی یا پنیر